Algının Kent Mekânına ve Mekânda Ayrışmaya Etkisinin Ölçülmesi, Adana Örneği

Öz

Mimarlık ve şehir planlama eğitimlerinde kentlerin sosyal boyutunun önemi vurgulandığı halde, uygulamada bu boyut çoğunlukla göz ardı edilmektedir. Bu çalışma kentin sosyal boyutu kapsamında kentli varsılların varoş ve yoksulluk algılarının ölçülmesini amaçlamaktadır. Çalışmada Adana kenti örneklem alanında saha araştırmasına dayalı olmak üzere nicel ve nitel araştırma yöntemleri birlikte kurgulanmıştır. Saha araştırmasında nicel yöntemlerden anket uygulaması, nitel araştırma yöntemlerinden de gözlem notları ve yarı yapılandırılmış derinlemesine görüşme tekniği kullanılmıştır. Nitel araştırma yöntemlerinin veriyi olduğu gibi saklayıp sunabilen ve özgünlüğü ortaya çıkaran yapısı, araştırmayı destekleyici olarak kullanılmıştır. Yapılan anket görüşmelerinde elde edilen sonuçlar, yarı yapılandırılmış derinlemesine görüşmelerden ve gözlem notlarından derlenmiş olan verilerle birlikte değerlendirilmiştir. Sonuç olarak bu çalışmada görülmüştür ki, nicel yöntemlerin ihmal ettiği ya da ölçemediği veriler, nitel yöntemler sayesinde ölçülebilir ve görünür olmuştur. Anket verilerinden derlenen sonuçlara göre, varsılların varoş ve yoksullara yönelik algısında ve mekânsal ayrışma arasında küçük bir ilişki vardır. Diğer yandan, nitel araştırma bulguları sonuçlarına göre algıda yüksek düzeyde ayrışmanın var olduğu görülmektedir