Redirecting to http://dergipark.org.tr/_fragment?_hash=rkKmw-a2VApgsPndxB2_LgV-NAIpNYbO3BFdwmyA704&_path=id%3D428967%26_format%3Dhtml%26_locale%3Dtr%26_controller%3DApp%255CController%255CSite%255CArticleController%253A%253AesiArticleStats.
Araştırma Makalesi
BibTex RIS Kaynak Göster

Sürdürülebilir Mahalle Ölçeğinde Yerele Özgü Bir Setifikasyon Sistemi: Trabzon Konaklı Örneği

Yıl 2019, Cilt: 7 Sayı: 1, 1 - 11, 21.02.2019

Duygu Akyol , Berfin Şenik

Öz

Dünya genelinde süregelen hızlı büyüme ve teknolojik gelişmeler karşısında sınırlı doğal kaynaklar modern
yaşam tarzları ve eşit ve adil kaynak kullanımı arasında önemli çatışmalara neden olmaktadır.Gelişme
politikalarının küresel ölçekten bina ölçeğine kadar farklı ölçeklerdeki bütünlüğün sağlanmasında yaşanan
güçlükler, çözümlerin yerel ölçekte tanımlanması ve yereldeki çözümlerin küresel ölçekte uygulanmasını
zorlaştırmaktadır. Küresel sürdürülebilir gelişme hedefleri, çözüme yönelik, geniş ve kapsamlı bir rehber
niteliği taşırken, ülkelerin sürdürülebilir politikalar üretilmesinde de etkili bir başlangıç noktasıdır.Fakat
farklı ölçeklerde ki hedeflere ulaşmak kentsel tasarım uygulama ve planlamanın bütün için ele alınması
sağlanmaktadır. Bu süreçlerin toplum tarafından benimsenmesi aşamasında ise yerellik ön plana
çıkmaktadır. Yerelleşmede mahalle ölçeği, toplum ve çevrenin buluştuğu temel birim olması, dolayısıyla
da toplumsal bilinçteki önemli rolü ile özellikle vurgulanmalıdır. Bu anlayış ile mahallelerin küresel ölçekte
sürdürülebilir gelişme hedeflerine ulaşmada anahtar ölçek olduğunu söylemek mümkündür.
Çalışma kapsamında sürdürlebilir gelişme kapsamı yerel bir ölçekte işlenerek mahallenin sürdürülebilirliğini
sağlamak adına bir sertifikasyon kriter oluşturma önerisinde bulunulacaktır.İlk olarak sürdürülebilir
gelişme kavramı üzerinde durulmuş kavramın çıkış noktası altında yatan felsefe irdelenmiştir.Daha sonra
bu kavramın kursel ölçekten yerel ölçeğe neden ve nasıl gectıgı hakkında genel bilgiler verılerek yerelde
kentsel mekanda önemli çekirdek bir birim olan mahallenın sürdürülebilirkteki rolunden bahsedilmiş ve
bu kapsamda Trabzon ilinde Konaklar mahallesi çalışma alanı olarak seçilip bu mahalle için ileride bır
sertifkasyon sıstemı içerisnde değerlendirme yapılmak istense bu sertifikasyon sisteminin kriterlerinin
neler olması gerektiğine dair bir öneride bulunulmuştur.

Anahtar Kelimeler

Sürdürülebilirlik Sertifika Sistemi Mahalle Yerel Sürdürülebilirlik

Kaynakça

  • 1) Bozloğan, R. (2002). Sürdürülebilir Gelişme Düşüncesinin Tarihsel Arka Planı, s.8. http://www.journals.istanbul.edu.tr/iusskd/article/viewFile/1023000277/10230002612) Campbell, S. (1996). Green Cities, Growing Cities, Just Cities? Urban Planning and the Contradictions of Sustainable Development. Journal of the American Planning Association, 62 (3), 296-311.3) Casbee. (2007). Casbee for Urban Development, Technical Manual 2007 Edition.4) CNU. (2000). Charter of The New Urbanism. M. Leccese & K. McCormick (Eds).5) CNU, NRDC & USGBC. (2011). LEED 2009 for Neighborhood Development. Washingron: USGBC. http://www.usgbc.org6) Demir, İ. H. (2012). Uluslararası Yeşil Bina Sertifika Sistemleri ile Türkiye’deki Bina Enerji Verimliliği Uygulaması. e-Journal of New World Sciences Academy. 7 (1).7) Drakasis-Smith, D. (1997). Third World Cities: Sustainable Urban Development III, Basic Needs and Human Rights. Urban Studies, 34 (5/6), 796–825.8) EcoDistricts 2013. The EcoDistrict Framework Building Blocks of Sustainable Cities. http://www.wsdot.wa.gov/NR/rdonlyres/6F915B3C-4206-437A-8798-C595D5729901/0/EcoDistrictsFrameworkMay2013.pdf 03.03.2018.9) Environment Section, World Development Indicators 2010, p:149. The World Bank, Washington, DC.10) GBCA & AECOM. (2012). Green Star Overview, Melbourne. Green Building Council Australia. http://www.gbca.org.au/green-star/green-star-overview/11) Geenhuisan, M., Nijkamp, P. (1994). Sürdürülebilir kenti nasıl planlamalı? Nil, D. (Çev). Toplum ve Bilim Dergisi, 64-65, s.131. 12) Günerhan, S. (2012). Doğal Öneme Sahip Alanlar Kapsamında Sürdürülebilir Kent Olgusu Üzerinde Araştırmalar: İzmir İli Örneği. (Yayımlanmamış doktora tezi), Ege Üniversitesi/ Fen Bilimleri Enstitüsü, İzmir.13) Habitat II Gündemi. (1996). Yeni Türkiye, 8, 25-34. H. Şencan (Çev.).14) Harborth, H. J. (1991). The Debate About Sustainable Development: Starting Point for an Environment-Oriented International Development Policy. Economics, 44, 7-31.15) IBEC. (2007). CASBEE for Urban Development Technical Manual 2007 Edition.16) Institute for Building Environment and Energy Conservation. (2014). CASBEE for Urban Development Technical Manual.17) IULA-EMME (1997). Yerel Gündem 21. Türkiye’de Yerel Gündem 21’lerin Teşviki ve Geliştirilmesi Projesi Bülteni, 1. İstanbul.18) Jensen,J.(2014).New Urban Districts in Denmark http://www.nordregio.se/en/Metameny/Nordregio-News/2014/Planning-Tools-for-Urban-Sustainability/Case/ 03.03.2018.19) Lele, S. M. (1991). Sustainable Development: A Critical Review. World Development, 19 (6), 607-621.20) Oktay, S. O., Özdede S. (2012a). Mevcut Mahallelerin Dönüşümünde Sürdürülebilir Gelişmeye Yönelik Sertifikasyon Sistemlerinin Karşılaştırılması: LEED ND, BREEAM Communities, CASBEE UD ve Green Star Communities. Dünya Şehircilik Günü 36. Kolokyumu, Bildiri Kitabı içinde. Ankara.21) Oktay, S. O., Özdede S. (2012b). Mevcut Mahallelerin Dönüşümünde Yerele Özgü Çevresel Değerleme Metotlarının Karşılaştırılması. Dünya Şehircilik Günü 36. Kolokyumu, Bildiri Kitabı içinde (s. 217-231). Ankara.22) O’ Riordan, T. (1998). The Politics of Sustainability. Sustainable Environmental Management Principles and Practice, 29-50. R. Kerry Turner (Ed.). London: Belhaven Press.23) Orova, M., Reith, A. (2013). Comparison and Eval Uation of Neighbourhood Sustainability Assessment Systems. PLEA- 29th Conference, Sustainable Architecture for a Renewable Future, Munich, Germany 10-12 September.24) Orova, M., Reith, A.(2013). - 29th Conference, Sustainable Architecture for a Renewable Future, Munich, Germany 10-12 September 2013 Comparison and evaluation of neighbourhood sustainability assessment systems https://mediatum.ub.tum.de/doc/1169262/1169262.pdf.25) Özdemir, M.T. (2017, May 5). Yeşil Şehirlere Giden Yolda Yeşil Mahalle Sertifikaları. http://www.gvpyesilbina.com/Yesil-Sehirlere-Giden-Yolda-Yesil-Mahalle Sertifikalari_p_108.aspx 26) Seo, S. (2001). International Review of Environmental Assessment Tools and Databases. http://www.constructioninnovation.info/images/pdfs/Research_library/ResearchLibraryB/ProjectReports/Report_2001-006-B-02.pdf27) Sharifi, A., Murayama, A. (2013). A Critical Review of Seven Selected Neighborhood Sustainability Assessment Tools, Environmental Impact Assessment Review, 38, 73–87. 28) Sharifi, A., Murayama, A. (2015). Viability of using global standards for neighborhood sustainability assessment: Insights from a comparative case study, Journal of Environmental Planning and Management, 58 (1). 29) Soussan, J. G. (1992). Sustainable Development. Environmental Issues in the 1990’s, 21-35. A. M. Mannion & S. R. Bowlby (Ed.). West Sussex: John Wiley & Sons.30) Süner, A. (2015, July8). Sürdürülebilir Toplumlar İçin Bir Yöntem Çerçevesi: ‘Breeam Communities’. Ekolojik Yapılar ve Yerleşimler Dergisi. http://www.ekoyapidergisi.org/99-surdurulebilir-toplumlar-icin-bir-yontem-cercevesi-breeam-communities.html 31) TURKECO İnşaat ve Enerji Ltd. Şti. (2015, July 20) http://www.turkeco.com/#!hizmetler4/c2341 32) Zeinal, A., Hamedani & Huber. F. (2012). A comparative study of DGNB, LEED and BREEAM certificate systems in urban sustainability, The Sustainable City VII, Vol. 1 121-132.33)

Yıl 2019, Cilt: 7 Sayı: 1, 1 - 11, 21.02.2019

Duygu Akyol , Berfin Şenik

Öz

Kaynakça

  • 1) Bozloğan, R. (2002). Sürdürülebilir Gelişme Düşüncesinin Tarihsel Arka Planı, s.8. http://www.journals.istanbul.edu.tr/iusskd/article/viewFile/1023000277/10230002612) Campbell, S. (1996). Green Cities, Growing Cities, Just Cities? Urban Planning and the Contradictions of Sustainable Development. Journal of the American Planning Association, 62 (3), 296-311.3) Casbee. (2007). Casbee for Urban Development, Technical Manual 2007 Edition.4) CNU. (2000). Charter of The New Urbanism. M. Leccese & K. McCormick (Eds).5) CNU, NRDC & USGBC. (2011). LEED 2009 for Neighborhood Development. Washingron: USGBC. http://www.usgbc.org6) Demir, İ. H. (2012). Uluslararası Yeşil Bina Sertifika Sistemleri ile Türkiye’deki Bina Enerji Verimliliği Uygulaması. e-Journal of New World Sciences Academy. 7 (1).7) Drakasis-Smith, D. (1997). Third World Cities: Sustainable Urban Development III, Basic Needs and Human Rights. Urban Studies, 34 (5/6), 796–825.8) EcoDistricts 2013. The EcoDistrict Framework Building Blocks of Sustainable Cities. http://www.wsdot.wa.gov/NR/rdonlyres/6F915B3C-4206-437A-8798-C595D5729901/0/EcoDistrictsFrameworkMay2013.pdf 03.03.2018.9) Environment Section, World Development Indicators 2010, p:149. The World Bank, Washington, DC.10) GBCA & AECOM. (2012). Green Star Overview, Melbourne. Green Building Council Australia. http://www.gbca.org.au/green-star/green-star-overview/11) Geenhuisan, M., Nijkamp, P. (1994). Sürdürülebilir kenti nasıl planlamalı? Nil, D. (Çev). Toplum ve Bilim Dergisi, 64-65, s.131. 12) Günerhan, S. (2012). Doğal Öneme Sahip Alanlar Kapsamında Sürdürülebilir Kent Olgusu Üzerinde Araştırmalar: İzmir İli Örneği. (Yayımlanmamış doktora tezi), Ege Üniversitesi/ Fen Bilimleri Enstitüsü, İzmir.13) Habitat II Gündemi. (1996). Yeni Türkiye, 8, 25-34. H. Şencan (Çev.).14) Harborth, H. J. (1991). The Debate About Sustainable Development: Starting Point for an Environment-Oriented International Development Policy. Economics, 44, 7-31.15) IBEC. (2007). CASBEE for Urban Development Technical Manual 2007 Edition.16) Institute for Building Environment and Energy Conservation. (2014). CASBEE for Urban Development Technical Manual.17) IULA-EMME (1997). Yerel Gündem 21. Türkiye’de Yerel Gündem 21’lerin Teşviki ve Geliştirilmesi Projesi Bülteni, 1. İstanbul.18) Jensen,J.(2014).New Urban Districts in Denmark http://www.nordregio.se/en/Metameny/Nordregio-News/2014/Planning-Tools-for-Urban-Sustainability/Case/ 03.03.2018.19) Lele, S. M. (1991). Sustainable Development: A Critical Review. World Development, 19 (6), 607-621.20) Oktay, S. O., Özdede S. (2012a). Mevcut Mahallelerin Dönüşümünde Sürdürülebilir Gelişmeye Yönelik Sertifikasyon Sistemlerinin Karşılaştırılması: LEED ND, BREEAM Communities, CASBEE UD ve Green Star Communities. Dünya Şehircilik Günü 36. Kolokyumu, Bildiri Kitabı içinde. Ankara.21) Oktay, S. O., Özdede S. (2012b). Mevcut Mahallelerin Dönüşümünde Yerele Özgü Çevresel Değerleme Metotlarının Karşılaştırılması. Dünya Şehircilik Günü 36. Kolokyumu, Bildiri Kitabı içinde (s. 217-231). Ankara.22) O’ Riordan, T. (1998). The Politics of Sustainability. Sustainable Environmental Management Principles and Practice, 29-50. R. Kerry Turner (Ed.). London: Belhaven Press.23) Orova, M., Reith, A. (2013). Comparison and Eval Uation of Neighbourhood Sustainability Assessment Systems. PLEA- 29th Conference, Sustainable Architecture for a Renewable Future, Munich, Germany 10-12 September.24) Orova, M., Reith, A.(2013). - 29th Conference, Sustainable Architecture for a Renewable Future, Munich, Germany 10-12 September 2013 Comparison and evaluation of neighbourhood sustainability assessment systems https://mediatum.ub.tum.de/doc/1169262/1169262.pdf.25) Özdemir, M.T. (2017, May 5). Yeşil Şehirlere Giden Yolda Yeşil Mahalle Sertifikaları. http://www.gvpyesilbina.com/Yesil-Sehirlere-Giden-Yolda-Yesil-Mahalle Sertifikalari_p_108.aspx 26) Seo, S. (2001). International Review of Environmental Assessment Tools and Databases. http://www.constructioninnovation.info/images/pdfs/Research_library/ResearchLibraryB/ProjectReports/Report_2001-006-B-02.pdf27) Sharifi, A., Murayama, A. (2013). A Critical Review of Seven Selected Neighborhood Sustainability Assessment Tools, Environmental Impact Assessment Review, 38, 73–87. 28) Sharifi, A., Murayama, A. (2015). Viability of using global standards for neighborhood sustainability assessment: Insights from a comparative case study, Journal of Environmental Planning and Management, 58 (1). 29) Soussan, J. G. (1992). Sustainable Development. Environmental Issues in the 1990’s, 21-35. A. M. Mannion & S. R. Bowlby (Ed.). West Sussex: John Wiley & Sons.30) Süner, A. (2015, July8). Sürdürülebilir Toplumlar İçin Bir Yöntem Çerçevesi: ‘Breeam Communities’. Ekolojik Yapılar ve Yerleşimler Dergisi. http://www.ekoyapidergisi.org/99-surdurulebilir-toplumlar-icin-bir-yontem-cercevesi-breeam-communities.html 31) TURKECO İnşaat ve Enerji Ltd. Şti. (2015, July 20) http://www.turkeco.com/#!hizmetler4/c2341 32) Zeinal, A., Hamedani & Huber. F. (2012). A comparative study of DGNB, LEED and BREEAM certificate systems in urban sustainability, The Sustainable City VII, Vol. 1 121-132.33)
Toplam 1 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil Türkçe
Bölüm Makaleler
Yazarlar

Duygu Akyol

Berfin Şenik

Yayımlanma Tarihi 21 Şubat 2019
Kabul Tarihi 23 Aralık 2018
Yayımlandığı Sayı Yıl 2019 Cilt: 7 Sayı: 1

Kaynak Göster

APA Akyol, D., & Şenik, B. (2019). Sürdürülebilir Mahalle Ölçeğinde Yerele Özgü Bir Setifikasyon Sistemi: Trabzon Konaklı Örneği. Artium, 7(1), 1-11.
 Kapak Resmi İndir

Artium is an OAJ supported by Hasan Kalyoncu University

Open access articles in Artium are licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDeriatives 4.0 International License (CC BY-NC-ND 4.0). 

28842https://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/4.0/