Öz
Within the historical process, as a result of the alterations in the society’s social and economical structures, the architectural and urban formations have also changed and the concept of the protection of the works of art that carry the hictorical values has come on the scene. It can be possible to preserve historic structures involved in cultural heritage for future generations only if the continuity of functions these buildings have already contained within themselves is maintained or new functions are proposed for them. Bringing these buildings into conformity with current comfort circumstances without ruining their unique functions while assuring that those with new functions would contain structural adjustments which the functions require not only ensures continuity of our historic buildings but also help to preserve them for future generations.The adaptive re-use of historical buildings is a practice which is gaining popularity in Konya. The re-use of historic buildings is itself a stylistic issue, due to the fact that it must include a design which respects the historical background of the building while bridging it with the future. We performed a space study on the historic Fuat Anadolu’s House in Konya city center to investigate the contributions of the cultural entity, which has been adapted to reuse as ‘’Building of the Committee of Conserving Natural Beings and Culture’’, to social and cultural sustainability. With this study, The historical evolution of the ‘’House of Fuat Anadolu’’ and its adaptive re-use as the ‘’Building of the Committee of Conserving Natural Beings and Culture’’ was analyzed
Anahtar Kelimeler
Re-use socio-cultural sustainability conservation Cultural heritage
Kaynakça
- Adams, J. S. (1988). “Cities and Their Vital Systems: Infrastructure Past, Present and Future”, Washington, D.C., National Academy Press, sf:108-145 (Kaynağa; http://www.google.com/booksadresinden yayının ismiyle ulaşılmıştır).
- Birlik, S. (2002). Kentsel Kimlik Değişimi; Trabzon / Orta İç Kale, Adana Kent Konseyi, Adana, sf:124-138.
- Doğan, D. M. (1994). Temel Büyük Türkçe Sözlük, Bahar Yayınları, İstanbul.
- Göçer, P.Ö. (2003). “Devingen Toplum Esnek Mekanlar İster”, Arredemonto Mimarlık Dergisi, Sayı2003/02, İstanbul.
- Güzer, A. C. (2002). Konut Üzerine De(ne)meler, Mimarlar Derneği Yayını.
- Kuleli E. (1998). Özgün İşlevini Sürdüremeyen Anıtların Yeniden Kullanım Sorunları, Yüksek Lisans Tezi, DEÜ , S:138, İzmir.
- Morley D. & Robins K. (1997). Kimlik Mekânları. çev. E.Zeybekoğlu, Ayrıntı Yayınları, İstanbul, s.107
- Özaydın, G. & Erden, D. & Üstündağ, K. & Arıkanlı, M. (2001). Bir Yerleşimde Temel Tasarım Diliyle Anlam ve Değişimi Okumak, İstanbul / Rumeli Feneri Köyü Örneği”, Küreselleşme Sürecinde Kentsel Tasarım ve Yerel Özellikler, 1. Uluslar arası Kentsel Tasarım Buluşması Uluslar arası Sempozyumu, Eylül, Editör:Çubuk, M., İstanbul, sf: 462- 478, (2002).
- Özer B. (1989). “Olumlu ve Olumsuz Uygulanışlarıyla Mimari Yaratmada Tarih ve Geleneğin Yeri”, YapıDergisi, Sayı35, S:36-38, İstanbul.
- Sahil, S. (1995). Kent Kimliği ve Çevresel Kalite İlişkilerinde Mimarın Sorumlulukları, Mimari ve Kentsel Çevrede Kalite Arayışları Sempozyumu, Editörler: Altaş, N.E., Ertekin, Ö., Eyüpoğlu, E., Gülersoy, N.Z., Kavaklı, M., Tezer, A., İstanbul, sf: 35.
- Sey, Y. (1998). Cumhuriyet Döneminde Konut”, 75. Yılda Değişen Kent ve Mimarlık, Editör: Sey, Y., Tarih Vakfı Yurt Yayınları, sf: 273-300.
- Tekeli İ. (1989). “Kentsel Korumada Değişik Yaklaşımlar Üzerine Düşünceler”, Türkiye II. Dünya Şehircilik Günü Kollogyumu, Ankara.
Öz
Tarihsel süreç içerisinde, toplumun sosyal ve ekonomik yapısındaki değişimin sonucu olarak mimari ve kentsel oluşumu da değişmektedir. Bu değişim süreci içerisinde, tarihi değer taşıyan yapıtların korunması kavramı ortaya çıkar. Tarihi ve kültürel miras kapsamındaki yapıların geleceğe aktarılması; barındırdıkları işlevlerin sürekliliğinin sağlanmasıyla ya da yapılara yeni işlevler verilerek kullanılmalarıyla mümkündür. Özgün işlevlerini sürdüren yapıların günün konfor koşullarına uyum sağlar hale getirilmesi, yeni işlev verilen yapılar da ise işlevin gerektirdiği yapısal düzenlemeleri barındırır halde olması tarihi yapılarımızın sürekliliğini sağlarken gelecek nesillere aktarılmasına yardımcı olmaktadır. Tarihi yapıların yeni işlevlerle değerlendirilmesi, Konya'da giderek yaygınlaşan bir mimari pratik olarak izlenmektedir. Yeniden işlevlendirme, mevcut yapıların tarihi birikimleri ve gelecek arasında bir tasarım geliştirmeyi içerdiği için titizlikle uygulanması gereken bir sorunsaldır. Yeniden kullanıma adapte edilmiş bir kültür varlığının, sosyal kültürel sürdürülebilirliğe olan katkılarının araştırıldığı bu çalışmada, bugün’’koruma kurulu’’ işlevi ile hizmet veren Konya kent merkezindeki tarihi Fuat Anadolu’nun Evi alan çalışması olarak belirlenmiştir. Çalışma ile sosyo-kültürel sürdürülebilirlik ve binanın yeni işleve adaptasyonu analiz edilmiştir
Anahtar Kelimeler
Yeniden kullanım sosyo-kültürel sürdürebilirlik koruma kültürel miras
Kaynakça
- Adams, J. S. (1988). “Cities and Their Vital Systems: Infrastructure Past, Present and Future”, Washington, D.C., National Academy Press, sf:108-145 (Kaynağa; http://www.google.com/booksadresinden yayının ismiyle ulaşılmıştır).
- Birlik, S. (2002). Kentsel Kimlik Değişimi; Trabzon / Orta İç Kale, Adana Kent Konseyi, Adana, sf:124-138.
- Doğan, D. M. (1994). Temel Büyük Türkçe Sözlük, Bahar Yayınları, İstanbul.
- Göçer, P.Ö. (2003). “Devingen Toplum Esnek Mekanlar İster”, Arredemonto Mimarlık Dergisi, Sayı2003/02, İstanbul.
- Güzer, A. C. (2002). Konut Üzerine De(ne)meler, Mimarlar Derneği Yayını.
- Kuleli E. (1998). Özgün İşlevini Sürdüremeyen Anıtların Yeniden Kullanım Sorunları, Yüksek Lisans Tezi, DEÜ , S:138, İzmir.
- Morley D. & Robins K. (1997). Kimlik Mekânları. çev. E.Zeybekoğlu, Ayrıntı Yayınları, İstanbul, s.107
- Özaydın, G. & Erden, D. & Üstündağ, K. & Arıkanlı, M. (2001). Bir Yerleşimde Temel Tasarım Diliyle Anlam ve Değişimi Okumak, İstanbul / Rumeli Feneri Köyü Örneği”, Küreselleşme Sürecinde Kentsel Tasarım ve Yerel Özellikler, 1. Uluslar arası Kentsel Tasarım Buluşması Uluslar arası Sempozyumu, Eylül, Editör:Çubuk, M., İstanbul, sf: 462- 478, (2002).
- Özer B. (1989). “Olumlu ve Olumsuz Uygulanışlarıyla Mimari Yaratmada Tarih ve Geleneğin Yeri”, YapıDergisi, Sayı35, S:36-38, İstanbul.
- Sahil, S. (1995). Kent Kimliği ve Çevresel Kalite İlişkilerinde Mimarın Sorumlulukları, Mimari ve Kentsel Çevrede Kalite Arayışları Sempozyumu, Editörler: Altaş, N.E., Ertekin, Ö., Eyüpoğlu, E., Gülersoy, N.Z., Kavaklı, M., Tezer, A., İstanbul, sf: 35.
- Sey, Y. (1998). Cumhuriyet Döneminde Konut”, 75. Yılda Değişen Kent ve Mimarlık, Editör: Sey, Y., Tarih Vakfı Yurt Yayınları, sf: 273-300.
- Tekeli İ. (1989). “Kentsel Korumada Değişik Yaklaşımlar Üzerine Düşünceler”, Türkiye II. Dünya Şehircilik Günü Kollogyumu, Ankara.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Bölüm | Makaleler |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 6 Ağustos 2015 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2015Cilt: 3 Sayı: 1 |
Artium is an OAJ supported by Hasan Kalyoncu University
Open access articles in Artium are licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDeriatives 4.0 International License (CC BY-NC-ND 4.0).
https://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/4.0/