Redirecting to http://dergipark.org.tr/_fragment?_hash=ovy7TIuMC7_QMTMOnQRQ3b99I-ytibGdRfE_mpgIYCI&_path=id%3D1128226%26_format%3Dhtml%26_locale%3Dtr%26_controller%3DApp%255CController%255CSite%255CArticleController%253A%253AesiArticleStats.
Araştırma Makalesi
BibTex RIS Kaynak Göster

Türkiye’deki Sanayi Yapısı Tasarımının Sürdürülebilirlik Açısından İncelenmesi Ve Sanayi Bölgeleri İçin Bir Model Önerisi

Yıl 2022, Cilt: 10 Sayı: 2, 131 - 147, 31.08.2022

Gülşen Ünal , Aslı Er Akan

https://doi.org/10.51664/artium.1128226

Öz

Yapılı çevreyle ilgili sürdürülebilirlik çalışmalarının; ekolojik tasarım, sürdürülebilir mimarlık, yeşil binalar, yaşam döngüsü analizleri, bina değerlendirme sistemleri gibi sonuçları olmuştur. Sürdürülebilirliğin sanayideki yansımalarından bazıları ise; planlı bölgeler, endüstriyel ekoloji, simbiyoz, eko-endüstriyel parklar olarak sayılabilir. İki grup faaliyetin, özellikle kesiştikleri yerlerden inceleneceği bu çalışmayla; Türkiye’deki sanayi bölgelerinin üstyapı tasarım ve uygulamalarının daha nitelikli ve yeşil olmasına katkı sunulması amaçlanmaktadır. Öncelikle eko-endüstriyel park konsepti ve Türkiye’de henüz geliştirilmekte olan Yeşil OSB projesi, özellikle yeşil üstyapı bağlamında incelenmiştir. Ardından, ülkemizde bir sertifika sistemiyle değerlendirilen veya değerlendirilmekte olan sanayi yapıları tespit edilerek verileri derlenmiştir. Derlenen veriler, sertifikaların önemli bir bölümünün alınması için danışmanlık hizmeti veren firmalarla yapılan görüşmelerden de faydalanılarak ve gerektiğinde basit ortalamalar alınarak veya gösterge detayına girilerek yorumlanmıştır. Çalışmanın sonucunda Türkiye’deki sanayi bölgelerinin, sürdürülebilir üstyapı tasarımı ilkeleri doğrultusunda iyileştirilmesine katkı sağlayacak bir model önerisi sunulmuştur.

Anahtar Kelimeler

Yeşil sanayi yapıları sanayi bölgelerinde sürdürülebilirlik eko-endüstriyel park yeşil osb yeşil bina sertifikaları

Kaynakça

  • Bertiz, D., Ekşi, I. ve Tokmak, M. (2019). Yeşil Altyapı Açısından Uluslararası Ve Ulusal Yeşil Bina Sertifika Sistemlerinin Karşılaştırılması. Peyzaj 1(2), 31-39
  • Birleşmiş Milletler. (1992). Rio Declaration on Environment and Development. UN Documentation Center.
  • BRE (2020). What is BREEAM?. https://www.breeam.com/ (Erişim tarihi: 21/12/2020)
  • Chertow, M. (2000). Industrıal Symbıosıs: Literature and Taxonomy. Energy Environment (25) 313-337
  • ÇEDBİK (2020). BEST Konut Sertifikası https://cedbik.org/ (Erişim tarihi: 21/12/2020)
  • Desrochers, P. (2001). Eco-Industrial Parks The Case for Private Planning. The Independent Review 5 (3) 345-370.
  • Edgeman, R. Wu, Z. ve Laasch, O. (2013). Principles of Responsible Management: Global Sustainability, Responsibility, and Ethics. Operations Management. (300-329)
  • Eilering, J. ve Vermeulen, E. (2004). Eco-industrial parks: Toward industrial symbiosis and utility sharing in practice. Progress in Industrial Ecology,(1).
  • EPA (1993). Environmental Technology Initiative: FY 1994 Program Plan
  • Esin, T. ve Yüksek, İ. (2009). Çevre Dostu Ekolojik Yapılar. 5. Uluslararası İleri Teknolojiler Sempozyumu, Karabük, 2206-2211
  • GBIG (2020). http://www.gbig.org/activities/featured (Erişim tarihi: 21/12/2020)
  • Güder, E. (2013), Türkiye’deki Organize Sanayi Bölgeleri ve Endüstri Bölgelerinin Eko Endüstriyel Parklara Dönüşümü. Sanayi ve Teknoloji Bakanlığı, Ankara.
  • Haskins, C. (2006). Multidisciplinary Investigation of Eco-Industrial Parks. Systems Engineering 9(4)313- 33.
  • IFC, WBG (2018). Green Organized Industrial Zone Framework for Turkey.
  • Lowe, E. (2001). Eco-Industrial Park Handbook for Asian Developing Countries. http://indigodev.com/ADBHBdownloads.html (Erişim tarihi: 21/12/2020)
  • Pamuk, R. (2018). Türkiye’de İnşaat Ve Yıkıntı Atıklarının Geri Kazanımının Mevcut Durumu: Atık Yönetimi İçin Bir Model Önerisi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Beykent Üniversitesi, Ankara.
  • PCSD (1996). Eco-Industrial Park Workshop Proceedings. https://clintonwhitehouse3.archives.gov/PCSD/Publications/Eco_Workshop.html (Erişim tarihi: 15/01/2021) sf.11.
  • Sev, A. Canbay, N. (2009). Dünya genelinde uygulanan yeşil bina değerlendirme ve sertifika sistemleri. Yapı Dergisi (329) 42-47.
  • USGBC (2020). LEED Rating System. https://www.usgbc.org/leed (Erişim tarihi: 21/12/2020)
  • Usta, C. (2016). Endüstriyel Simbiyoz Projelerinin Sanayi Bölgelerinde Uygulanabilirliğinin Araştırılması. Sanayi ve Teknoloji Bakanlığı, Ankara.
  • Ünal, G. (2020). Sürdürülebilir Tasarım İlkelerinin Eko Endüstriyel Parklarda Kullanımının İncelenmesi Türkiye’deki Sanayi Bölgeleri İçin Bir Model Önerisi. Sanayi ve Teknoloji Bakanlığı, Ankara.
  • Ünver E. (2020). Türkiye’nin ulusal yeşil bina sertifikasyon sistemi B.E.S.T. Röportaj Termodinamik v.332.
  • WBG (2020a). Green OIZ Regulatory Strengthening and Monitoring Plan.
  • WBG (2020b). Green Cell and Institutional Strengthening of OIZ Authority.
  • WGBC (2020). Rating Tools. https://www.worldgbc.org/rating-tools (Erişim tarihi: 15/01/2021)
  • Veleva, V. Todorova, S. Lowitt, P. vd. (2015). Understanding and addressing business needs and sustainability challenges: lessons from Devens eco-industrial park. Journal of Cleaner Production (87) 375-384.

A Sustainability Review of Industrial Building Design in Turkey and a Model Proposal for Industrial Zones

Yıl 2022, Cilt: 10 Sayı: 2, 131 - 147, 31.08.2022

Gülşen Ünal , Aslı Er Akan

https://doi.org/10.51664/artium.1128226

Öz

Results of the sustainability studies on the built environment field are mainly; ecological design, sustainable architecture, green buildings, building evaluation systems. On the other hand, efforts on sustainable industry have turned out some non-traditional concepts like well-planned zones, industrial ecology, industrial symbiosis and eco-industrial parks. It is aimed to further contribute to the design and implementation of sustainable and qualified superstructure in industrial zones in Turkey by analyzing these two subjects especially focusing on their intersections. Firstly the eco-industrial park concept and newly emerged Green OIZ Project in Turkey have been studied specifically in the context of green superstructure. Secondly, industrial buildings in Turkey which are evaluated or being evaluated with a certification system are detected and their data have been compiled. The interviews with the firms that had provided consultancy services for a significant part of those buildings, have been used for the discussion and interpretation of the collected data. At the end of the study, a model has been proposed to improve the sustainability of superstructure in industrial zones in Turkey.

Anahtar Kelimeler

Green ındustrial buildings sustainability in ındustrial zones eco-industrial parks green oız green building certificates

Kaynakça

  • Bertiz, D., Ekşi, I. ve Tokmak, M. (2019). Yeşil Altyapı Açısından Uluslararası Ve Ulusal Yeşil Bina Sertifika Sistemlerinin Karşılaştırılması. Peyzaj 1(2), 31-39
  • Birleşmiş Milletler. (1992). Rio Declaration on Environment and Development. UN Documentation Center.
  • BRE (2020). What is BREEAM?. https://www.breeam.com/ (Erişim tarihi: 21/12/2020)
  • Chertow, M. (2000). Industrıal Symbıosıs: Literature and Taxonomy. Energy Environment (25) 313-337
  • ÇEDBİK (2020). BEST Konut Sertifikası https://cedbik.org/ (Erişim tarihi: 21/12/2020)
  • Desrochers, P. (2001). Eco-Industrial Parks The Case for Private Planning. The Independent Review 5 (3) 345-370.
  • Edgeman, R. Wu, Z. ve Laasch, O. (2013). Principles of Responsible Management: Global Sustainability, Responsibility, and Ethics. Operations Management. (300-329)
  • Eilering, J. ve Vermeulen, E. (2004). Eco-industrial parks: Toward industrial symbiosis and utility sharing in practice. Progress in Industrial Ecology,(1).
  • EPA (1993). Environmental Technology Initiative: FY 1994 Program Plan
  • Esin, T. ve Yüksek, İ. (2009). Çevre Dostu Ekolojik Yapılar. 5. Uluslararası İleri Teknolojiler Sempozyumu, Karabük, 2206-2211
  • GBIG (2020). http://www.gbig.org/activities/featured (Erişim tarihi: 21/12/2020)
  • Güder, E. (2013), Türkiye’deki Organize Sanayi Bölgeleri ve Endüstri Bölgelerinin Eko Endüstriyel Parklara Dönüşümü. Sanayi ve Teknoloji Bakanlığı, Ankara.
  • Haskins, C. (2006). Multidisciplinary Investigation of Eco-Industrial Parks. Systems Engineering 9(4)313- 33.
  • IFC, WBG (2018). Green Organized Industrial Zone Framework for Turkey.
  • Lowe, E. (2001). Eco-Industrial Park Handbook for Asian Developing Countries. http://indigodev.com/ADBHBdownloads.html (Erişim tarihi: 21/12/2020)
  • Pamuk, R. (2018). Türkiye’de İnşaat Ve Yıkıntı Atıklarının Geri Kazanımının Mevcut Durumu: Atık Yönetimi İçin Bir Model Önerisi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Beykent Üniversitesi, Ankara.
  • PCSD (1996). Eco-Industrial Park Workshop Proceedings. https://clintonwhitehouse3.archives.gov/PCSD/Publications/Eco_Workshop.html (Erişim tarihi: 15/01/2021) sf.11.
  • Sev, A. Canbay, N. (2009). Dünya genelinde uygulanan yeşil bina değerlendirme ve sertifika sistemleri. Yapı Dergisi (329) 42-47.
  • USGBC (2020). LEED Rating System. https://www.usgbc.org/leed (Erişim tarihi: 21/12/2020)
  • Usta, C. (2016). Endüstriyel Simbiyoz Projelerinin Sanayi Bölgelerinde Uygulanabilirliğinin Araştırılması. Sanayi ve Teknoloji Bakanlığı, Ankara.
  • Ünal, G. (2020). Sürdürülebilir Tasarım İlkelerinin Eko Endüstriyel Parklarda Kullanımının İncelenmesi Türkiye’deki Sanayi Bölgeleri İçin Bir Model Önerisi. Sanayi ve Teknoloji Bakanlığı, Ankara.
  • Ünver E. (2020). Türkiye’nin ulusal yeşil bina sertifikasyon sistemi B.E.S.T. Röportaj Termodinamik v.332.
  • WBG (2020a). Green OIZ Regulatory Strengthening and Monitoring Plan.
  • WBG (2020b). Green Cell and Institutional Strengthening of OIZ Authority.
  • WGBC (2020). Rating Tools. https://www.worldgbc.org/rating-tools (Erişim tarihi: 15/01/2021)
  • Veleva, V. Todorova, S. Lowitt, P. vd. (2015). Understanding and addressing business needs and sustainability challenges: lessons from Devens eco-industrial park. Journal of Cleaner Production (87) 375-384.
Toplam 26 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil Türkçe
Konular Mimarlık
Bölüm Makaleler
Yazarlar

Gülşen Ünal 0000-0002-1504-0967

Aslı Er Akan 0000-0001-5362-8625

Yayımlanma Tarihi 31 Ağustos 2022
Kabul Tarihi 21 Haziran 2022
Yayımlandığı Sayı Yıl 2022 Cilt: 10 Sayı: 2

Kaynak Göster

APA Ünal, G., & Er Akan, A. (2022). Türkiye’deki Sanayi Yapısı Tasarımının Sürdürülebilirlik Açısından İncelenmesi Ve Sanayi Bölgeleri İçin Bir Model Önerisi. Artium, 10(2), 131-147. https://doi.org/10.51664/artium.1128226
 Kapak Resmi İndir

Artium is an OAJ supported by Hasan Kalyoncu University

Open access articles in Artium are licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDeriatives 4.0 International License (CC BY-NC-ND 4.0). 

28842https://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/4.0/