Mevcut yapıların farklı bir kullanıma
yönelik düzenlenmesi olarak adlandırılan ‘yeniden kullanım’ kavramı, Dünya’nın
birçok yerinde sürdürülebilir gelişme için benimsenen bir politika olarak
görülmektedir. Tarihi eserleri korumanın en iyi yolu onları insan kullanımına
açmak olup binaların yeniden kullanımı; tarihi ve kültürel sürekliliğin
sağlanması, enerji tüketimini azaltma, ekonomik ve ekolojik yaklaşımlardan
dolayı tercih edilmektedir. Tarihi süreç içerisinde, toplumun sosyal ve
ekonomik yapısındaki değişimin bir sonucu olarak, mimari durum da değişmektedir.
Koşulların ve değer yargılarının hızla değiştiği bir toplumda, zaman içerisinde
yapıların işlevleri de değişebilmektedir. Bu çalışma ile ‘Erken Cumhuriyet
Dönemi’ olarak anılan bir mimari anlayışın ürünü olarak gösterilen Sait
Bektimur Evi’nin yeniden kullanım bağlamında değerlendirilmesi amaçlanmaktadır.
Araştırmada yapının eski ve yeni işlevsel kullanımlarının ana materyaller
üzerinden karşılaştırmalı olarak analiz edilmesine dayanan bir metot
izlenmiştir. Araştırma sonucunda Erken Cumhuriyet dönemi mimarlığının özgün bir
örneği olan Sait Bektimur Evi, olabildiğince o dönemin tasarım anlayışının ve
biçimlenmesinin özelliklerini taşımakta olup yeniden kullanımı ile T.B.M.M.
Mustafa Necati Kültür Evi olarak işlevlendirilerek tarihi ve kültürel sürekliliği
sağlanmıştır.
Yeniden kullanım Sait Bektimur işlevlendirme tarihi ve kültürel süreklilik
Bölüm | Makaleler |
---|---|
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 31 Ağustos 2017 |
Kabul Tarihi | 3 Eylül 2017 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2017Cilt: 5 Sayı: 2 |
Artium is an OAJ supported by Hasan Kalyoncu University
Open access articles in Artium are licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDeriatives 4.0 International License (CC BY-NC-ND 4.0).
https://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/4.0/